30 Jan Οι συστάσεις φυσικής δραστηριότητας
Μιας και η θεραπεία για τον καρκίνο πολλές φορές παρεμβαίνει στην οργανωμένη και μη φυσική δραστηριότητα φαίνεται ότι η σωματική δραστηριότητα και η κινητική επάρκεια τόσο κατά τη διάρκεια όσο και μετά τη θεραπεία αυξάνει τη σωματική και πνευματική ευεξία στους παιδιατρικούς ασθενείς. Για αυτό είναι σημαντικό να συστήνεται η ενσωμάτωση της άσκησης στους παιδιατρικούς ασθενείς κατά τη διάρκεια της θεραπείας, με παράλληλο όφελος από τη μείωση του καθιστικού χρόνου (4).
Ο βαθμός της άσκησης εξαρτάται από την ηλικία, τον τύπο και το στάδιο του καρκίνου, το τύπο της θεραπείας και τους περιορισμούς που υπάρχουν εξαιτίας της ίδιας της νόσου και των επιπλοκών της θεραπείας. Φυσικά για τα παιδιά που είναι εξαιρετικά ευπαθή (λόγω οστεοπενίας, ανοσοκατεσταλμένα, μειωμένης καρδιοαναπνευστικής κατάστασης) γίνονται προσαρμογές των συστάσεων (μείωση χρόνου, μείωση διάρκειας και συχνότητας και μείωση φορτίου) (4).
Μπορεί η συχνότητα, ένταση, χρόνο και τύπος (FIIT) άσκησης που ισχύουν για τα υγιή παιδιά να μην εφαρμόζονται όμοια, αλλά οι μέχρι τώρα μελέτες προτείνουν έναν συνδυασμό προγραμμάτων στο σπίτι (2 μέρες την εβδομάδα) και στο κέντρο νοσηλείας ή νοσοκομειακή μονάδα (1 μέρα την εβδομάδα) για περίπου 60 λεπτά. Φυσικά, σε αυτή την προσπάθεια χρειάζεται και οι γονείς ή οι φροντιστές των παιδιών να είναι πολύ καλά ενημερωμένοι για τις ασκήσεις για να μπορούν να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των παιδιών (4).
Συνεπώς, σε συνεχή θεραπεία, προτείνεται η άσκηση να είναι συντηρητική και να παρακολουθείται από κάποιον ειδικό. Η ιατρική εξουσιοδότηση για συμμετοχή σε δομημένη δραστηριότητα είναι κρίσιμη. Στην αρχική φάση της συνταγογραφούμενης άσκησης, η μετάβαση από καθιστική συμπεριφορά σε οποιαδήποτε κίνηση είναι ο πρωταρχικός στόχος. Αυτή η άσκηση μπορεί να περιλαμβάνει περπάτημα υπό επίβλεψη, προπόνηση δύναμης με φυσικοθεραπεία ή ασκήσεις αποκατάστασης μετά από χειρουργική επέμβαση. Η διάρκεια της άσκησης πρέπει να αυξηθεί πριν από την αύξηση της έντασης της άσκησης και όταν είναι εφικτό τουλάχιστον 30 λεπτά συνεχούς δραστηριότητας σε χαμηλή ένταση, η ένταση της άσκησης μπορεί να αυξηθεί (4).
Πριν την έναρξη οποιασδήποτε μορφής άσκησης το παιδί θα πρέπει να έχει ενυδατωθεί και σιτιστεί επαρκώς για να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανότητα άσκησης σε κατάσταση υπογλυκαιμίας. Ακόμα, η άσκηση πρέπει να αποφεύγεται σε περίπτωση που δεν πληρούνται αιματολογικές, μυοσκελετικές, γαστρεντερικές, καρδιοαναπνευστικές και νευρολογικές προϋποθέσεις (4).